Cursus: de Islamitische Geloofsleer vanuit de primaire bronnen

Waar hebben we het over als we spreken over de Islamitische geloofsleer? Wanneer is een leerstelling fundamenteel en wanneer niet? Hoe staat de Islamitische traditie tegenover het ongeziene? Wanneer spreken we van een breekpunt en waar liggen de nuances?

We leven in een tijd waarin veel ideologieën en paradigma’s naast elkaar bestaan. Elk systeem geeft weer een andere betekenis aan het leven. Dit maakt het des te belangrijker voor een moslim om goed te begrijpen en te kunnen verwoorden wat zijn/haar standpunt is m.b.t. het geloof. Dit is een proces van groei en ontwikkeling. Een proces dat begint bij de geloofsleer, daar dit het algemene concept schetst waar alles op staat.

Voor sommigen lijkt de geloofsleer één klonter te zijn die je ofwel volledig moet nemen ofwel volledig afwijst als je er in bepaalde punten anders over denkt. Dat maakt dat we het woord ‘geloofsleer’ (’Aqīdah) soms in positieve maar vooral in negatieve zin horen vallen. Een middenweg waarin het beste van alle werelden wordt genomen en afgewogen, is soms ver te zoeken. Het is een term die iedereen gebruikt, en tegelijkertijd lijkt iedereen er iets anders mee te bedoelen. Daarom is het – zoals tijdens de collegereeks over de Shari’ah – tijd om er dieper op in te gaan. Dat doen we aan de hand van een reis door de primaire bronnen van de Islam.

In deze cursus maken we onderscheid tussen de hoofd- en bijzaken m.b.t. de Islamitische geloofsleer. Daarna wijden we uit over de belangrijkste details in de zes fundamentele leerstellingen: Allah, Zijn Engelen, Zijn Boeken, Zijn Boodschappers, de Laatste Dag en het Lot. We gaan aan de hand van de primaire bronnen, de Qur’an en de Sunnah, bekijken wat en hoe erover gesproken is. Ook benaderen we enkele hedendaagse uitdagingen m.b.t. ons geloof, namelijk waar dit spanning oproept bij de praktische implicatie ervan en hoe daarmee om te gaan.